Een echte IJsselsnoek!

Na het binden van de nodige EP snoekstreamers voor een aantal klanten, zag ik vanmiddag rond half 4 nog even tijd om er tussen uit te glippen. En alhoewel de nodige (natte) sneeuwstormen Zwolle teisterden, had ik er zin in. Al een tijdje loop ik met de gedachte om het weer eens op de ijssel te proberen. En dan wel op die plekken waar de snoek de mogelijkheid krijgt om de kleine slootjes op te trekken voor het jaarlijkse paairitueel, wat zo langzamerhand zal gaan starten, de trek dan. Het was koud, maar na een stukje toeren lag daar dan het vaartje waar ik het wilde proberen. De ijssel ligt er weer prachtig bij. Grote groepen ganzen houden me nu in de gaten, net als de kudde schapen in de verte. T’is al weer veels te lang geleden dan ik hier gestaan heb, want in de winter ben ik eigenlijk niet aan de rivier te vinden. Maar bij de eerste uren wordt me al snel duidelijk waarom ik hier toch zo graag mag vertoeven. Geen auto’s in de buurt, ik zie zelfs geen mens, het is grauw, donkere luchten stapelen zich samen en de streamer vindt zijn weg. Eerst door het slootje heen en nu op de kop. Kleine visjes springen weg van de streamer, wie jaagt nu op wie? Toch schept dit vertrouwen en ben ik nu op en top geconcentreerd, want hier kan er wel eens liggen. Bam, vette kolk, ja hoor tussen de stenen van de krib komt er iets aanstormen. Maar zo snel de snoek gekomen is zo snel is ze ook weer weg. Klote, een kleine vloek volgt, mis.. Ik vis door, nog steeds met de EP Pink Lady ’17, een pracht streamer, die verleidelijk danst door het water. De minuten verstrijken, geloof er al niet meer in en verwacht dat de snoek verkast is naar het grote water, de hard stromende rivier. Maar dan toch, wederom uit het niets, is daar die vette kolk, een kromme hengel, de vis neemt zelfs wat lijn, want wat zijn ze toch sterk op de IJssel en ik geniet, koud is het wel, maar dat kan me niet schelen, snel een fotootje en dan mag ze weer terug, wat een machtige snoek is ze zeg!

Gebruikte snoekstreamer: EP Pink Lady ’17