Pheasant tales

Onlangs waren we naast een weekje aan de Franse kust ook te vinden in het prachtige Ardeche gebergte. Een heel ander deel van Frankrijk met idylische riviertjes en diepe bergkloven, waarbij men zich even waant in prehistorische tijden. Alhoewel de rivieren overdag druk bevolkt worden door fransen die het stromende water gebruiken om afkoeling te zoeken, zijn er gelukkig nog genoeg plekken te vinden waar je rustig met de vliegenlat kunt staan. En ja hoor zoals gewoonlijk deed de beroemde pheasant tail weer zijn werk. Nou ja niet de originele versie, we binden de vlieg met een goudkop zodat ze iets sneller zinkt en daardoor nog gevarieerder ingezet kan worden. Stoomopwaarts met een dead drift en stroomafwaarts langzaam met tikjes terugvissend (nimf), of zigzaggend laten bewegen op volle lengte van de vliegenlijn waarbij je middels het bewegen van de vliegenhengel van links naar rechts zowel de kantjes als het midden van de rivier afvist (bijv. imiteren van speldaas). Vele kopvoorns waren het gevolg en de pheasant tail deed haar werk weer opperbest!