Vandaag op pad met Gerhard en Arno, twee van onze vaste vismaten. Vliegvissen op karper moet het worden, aangezien het zonnetje heerlijk schijnt. Het is even zoeken maar na een tijdje weten we een groep te spotten en het vliegvissen kan beginnen. We vissen zowel met de drijvende (en dus ingevette) carpbol, als met de langzaam zinkende variant. Een intensieve maar moeilijke visserij met veel spannende momenten. Dan weer hoor ik Gerhard lichtelijk vloeken en dan zie ik Arno spastische bewegingen maken. Overigens kan ik er zelf ook wel wat van, want het lijkt erop dat de karper gewoon geen interesse heeft in wat dan ook wat voor zijn neus wordt gehouden. Langzaam cruisen ze onder onze bollen door, soms is er een die de carpbol zelfs durft te kussen, o zo spannend, maar wat kan dit frustrerend zijn en dan, dan is het toch raak. Arno staat daar met een zwaar krommende vliegnlat te dansen als een gek, geweldig gezicht en wat een vis!! Wat kan het leven toch mooi zijn, eeeuh, proest, ahum, nou ja genoten hebben we!!